Por Rafa Quintía, neto de Manuco
(1894-1975), popularmente coñecido como Manuco, natural do lugar do
Albeiro, parroquia de Marcón. Canteiro de profesión e músico de corazón.
Un dos máis virtuosos acordeonistas do seu tempo. Formouse en
solfexo co ilustre mestre Refojo de Pontevedra. No ano 1918 gaña o
concurso das Festas da Virxe do Camiño ó mellor acordeonista da
provincia.
Coa súa bicicleta e o seu acordeón ó lombo percorreu
durante anos as parroquias e vilas de Pontevedra levando a súa música
polos bailes, festas e romerías.
Ós 27 anos, tras casar, vai vivir a Salcedo onde montará no ano 1929 o seu propio Baile no lugar do Cruceiro.
Co estalido da Guerra Civil e a cruel postguerra, como tristemente
ocorreu con tantos bos músicos de Galiza, trúncase a súa carreira
musical e Manuco deixa definitivamente de tocar para xa non volver
actuar co seu acordeón nunca máis.
Sempre viviu coa pena de que
o seu fillo non tivese dotes para a música e de que non puidese
segui-lo seu legado, e soía dicir da súa filla, que si tiña esas
cualidades musicais, “Que pena que non fose rapaz porque sería un bo
acordeonista”, pero corrían outros tempos e era impensable que unha
muller andase a toca-lo acordeón polos bailes. Finalmente falece no ano
1973 sen deixar un herdeiro directo da su técnica ou repertorio, e con
el vaise tamén un xeito de vivi-la música e os bailes no noso país.
http://foldeveleno.wordpress.com/2007/11/15/
No hay comentarios:
Publicar un comentario